The dark side of India

Vorige week hebben we onze laatste stagedagen alweer gelopen hier in India. Omdat we de laatste stageplek eigenlijk echt geen drol aan vonden, heeft Emmanuel voor ons kunnen regelen dat we een echt governmental Hospital konden bezoeken. Donderdag zijn we naar het grote ziekenhuis geweest, en ja dat was wel even wat anders! Zoveel mensen, drukte, warmte, viezigheid, patiënten lagen op de grond of zelfs met z'n tweeën in 1 bed. Eigenlijk was dit hoe je het zou verwachten in India. Tot nu toe hadden we vooral privé klinieken gezien, en die waren niet zo slecht, dus dit was wel even bizar (en goed) om te zien. Ik was stiekem wel blij dat we een mondkapje kregen in het ziekenhuis, anders had ik nu vast een gekke ziekte gehad!

Donderdag avond hebben we afscheid genomen van Roni en Eefje, die zijn nu aan het reizen in het zuiden van India. Zaterdag heeft Radnam ons meegenomen naar zijn dorpje en hebben we veel gepraat over de minder mooie kanten van India. Dingen als kinderarbeid, prostitutie, adoptiekinderen verkoop, scheve man/vrouw verhouding en discriminatie van de Dalits (laagste klasse) is hier een alledaags probleem. Ik heb vreselijke verhalen gehoord die behoorlijk indruk hebben gemaakt. Doordat wij in de rijke kringen hebben gezeten afgelopen tijd, hebben we nogal een eenzijdig beeld gekregen van India. Maar er is hier zoveel armoede en ellende. India is rijk, maar de Indiërs zijn arm. Omdat Radnam ons heel graag deze kant van India nog wil laten zien, hebben Michelle en ik besloten om 5 dagen terug te gaan naar Guntur. Ik ben enorm benieuwd wat we te zien krijgen van de dark side of India. Zaterdag beginnen we ermee. Het was erg leuk om in zijn dorp en huis te mogen zijn, en als afsluiting hebben Michelle en ik nog even als twee Hollandse meiden staan gillen om een kakkerlak die achter Michelle's schoen tevoorschijn kwam. Waarom moeten die beesten ook zo nodig rennen!?!?

Tja, en op dit moment zitten we in Vizag, zo'n 9/10 uur rijden van Guntur af. Eigenlijk was dit een van de plaatsen waar we met reizen heen wilde, maar nu is het ook de enige plek waar we komen, aangezien we weer naar Guntur gaan (wat stiekem mijn familie thuis helemaal niet erg vindt volgens mij, haha). Dinsdag hebben we een vissersdorpje bezocht, super leuk! Bovendien was het een dorpje waar in de gouden eeuw de VOC aan het werk was. Gaaf om te zien dat er Nederlandse dingetjes in terug te vinden waren als in een standbeeld en een begraafplaatsje waar D'Heer Jan Visscher uit 1769 lag begraven. Woensdag hebben we een georganiseerde bustour gedaan naar Araku Valley, waar we een koffieplantage, stammen museum en een of andere grot hebben bezocht. Jammer genoeg was ik de hele dag echt mega beroerd (dankzij m'n ontbijt) en helaas heeft de hele bus dat geweten ook...Nou waren die zigzag weggetjes en kronkelpaadjes in de bergen ook niet bepaald bevordelijk. 

En helaaaas heeft Michelle het te pakken vandaag, ook ziek. Ik weet wel 100% zeker dat het door het eten komt, blegh. Je hoort het al, de wc maakt hier overuren en echt heel leuk is het op dit moment niet. Goed eten krijgen is nog best een opgave hier en ik denk dat we dat een beetje onderschat hebben. Heel veel is gefrituurd en mega vet. Ja zo vet dat het voelt alsof je de frituurpan leegdrinkt als je er op kauwt. Zodra Michelle beter is, gaan we terug naar Guntur, waar Budji voor ons kookt, yeah. Ik heb er nu al zin in! 

Tot zover weer even een update. Geen zorgen hoor, we redden ons wel. En het zou ook bizar zijn als we 10 weken India zouden overleven zonder ook maar 1 keer ziek te zijn geweest. Helaas kan ik geen foto's posten deze keer, dus jullie mogen even je eigen fantasie gebruiken.

Groetjes van hier!!